“Heb ik verbinding?” hoorde ik mezelf zeggen tegen m’n zoon toen hij een filmpje op z’n tablet veel interessanter vond dan mijn verhaal. Hij keek me aan alsof ik een woord uit 1980 gebruikte maar ik had wel z’n aandacht.
Het deed me denken aan de gesprekken die ik voer met de mensen in m’n coach-trajecten. Hoewel iets subtieler dan hierboven ben ik altijd op zoek naar de verbinding, de aansluiting. Want als die er is kunnen we samenwerken en is er ruimte om nieuwe grond te verkennen.
Het lijkt zo logisch om verbinding te hebben als je met iemand in gesprek bent. Toch zijn we er meesters in om alleen dat deel van onszelf te laten zien waar we ons zeker en goed over voelen. We redeneren en rationaliseren wat af. Soms lijken we net enorme hoofden op pootjes.
Onder dat enorm belangrijke hoofd zit een deel waar we niet zo zeker over zijn. Rommelige gevoelens en lichamelijke blokkades verpesten ons duidelijke verhaal en maken ons onzeker. En omdat gedachten veel sneller gaan dan gevoelens is het niet zo moeilijk om ze een tijdje te negeren. Maar daarmee gaan ze niet weg. Sterker nog, gevoelens zijn als een bal die je onder water probeert te houden. Na verloop van tijd moet je de bal loslaten en springt hij met een enorme kracht het water uit.
Met die tranen, gespannen schouders, stijve nek, brok in je keel of steen op je maag wil je lichaam je iets duidelijk maken. En je lichaam is daarin eerlijker dan je hersenen. Terwijl je hersenen je vertellen dat je je niet zo moet aanstellen, spreekt je lichaam de waarheid. Je gevoel klopt als het ware steeds aan de voordeur. En als de situatie of gevoelens niet veranderen worden de signalen die het lichaam afgeeft steeds oorverdovender. Totdat je het bonzen aan de deur niet meer kan en wilt negeren.
Pas als je stil staat bij wat je lichaam en je hart je willen vertellen kom je in verbinding met jezelf. Dat kan heel spannend zijn. Want wat doe je als je hart je iets heel anders wil vertellen dan je verstand? De eerste stap is in ieder geval ernaar luisteren. Vaak zijn mensen vergeten hoe ze dat moeten doen, luisteren naar zichzelf. Best gek, want als kind waren we er heel erg goed in. In m’n coaching gebruik ik verschillende oefeningen en werkvormen die dat luisteren wat gemakkelijker maken en die je helpen om je voelsprieten weer dagelijks te gebruiken.
Als er meer helderheid is in wat er allemaal speelt voor jou, komen de inzichten vanzelf. Je weet namelijk zelf heel goed wat je zou kunnen doen om verandering teweeg te brengen. En wanneer je het gevoel hebt dat je er weer helemaal bent, wordt het ook weer makkelijker en leuker om je te verbinden met anderen. En dan bedoel ik niet alleen met dat mooie, zekere deel van je. Juist met je hele persoon, inclusief je kwetsbare deel.
Wanneer vroeg jij voor het laatst: “Heb ik verbinding?”
