Het nieuws over de inauguratie van Trump, het vertrek van Obama, de Women’s March en de politiek in Nederland hield me bezig de afgelopen dagen. Ik voelde me teleurgesteld, boos, opstandig, solidair, trots en ook angstig. Want, wat als…? Gevoelens die elkaar afwisselden in rap tempo en veranderden per dag. Ze deden me nadenken over crisis. In de wereld, in jezelf. Tijd voor een nieuwe blog.
Wordt dit dan een deprimerende blog? Als het aan mij ligt niet, omdat uit een crisis vaak de mooiste dingen voortkomen.
Wat is een crisis eigenlijk?
Een crisis is een verstoring van je dagelijks bestaan, die je incasseringsvermogen test en je weerbaarheid aanspreekt.
Emoties die hierbij horen zijn onder andere: spanning, angst, verwarring, eenzaamheid en verlies van houvast. Soms zijn er ook gevoelens van opluchting en hoop. Je bent eigenlijk in een crisis aanbeland als je vroegere ervaringen en aangeleerde reacties niet meer voldoen in de huidige situatie.
Waar komt het woord crisis vandaan?
Het woord “krisis” komt oorspronkelijk uit het Grieks en betekent: beslissende wending of plotselinge verandering. Het is een periode waarin iets op z’n slechtst is. Maar het is ook een omslagpunt, omdat er een handeling op moet volgen die tot de afwikkeling van de crisis leidt. Naast de negatieve betekenis is er dus ook uitzicht op iets nieuws of beters.
Ik hoor je denken: Poeh, zware kost allemaal. Ja, dat klopt. Je gaat soms door een lastige periode die veel van je vraagt. Je wordt teruggeworpen op jezelf en stelt jezelf (weer) vragen die er toe doen: Wie ben ik, wat kan ik, wat voel ik en wat wil ik? Vaak komen mensen er achter dat ze veel meer (aan)kunnen dan ze zelf dachten en ontdekken ze een oerkracht in zichzelf. Ze leren op een andere manier tegen de dingen aankijken en vinden daarmee nieuwe energie in hun leven. Door te ervaren wat je (aan)kunt en wie je bent kun je nieuwe uitgangspunten en wensen ontdekken in jezelf. Dit zijn de eerste stappen naar een nieuwe, betere fase in je leven.
Moet je dan voorbij gaan aan die rotgevoelens en alleen maar focussen op wat je er uiteindelijk van gaat leren? Nee, zeker niet. Het is juist heel erg zinvol om die rotgevoelens te ervaren, te benoemen en te plaatsen. Verwerken is echt werken. En daar moet je jezelf de tijd voor geven.
Als ik terugkijk op m’n eigen grootste leermomenten dan hebben die allemaal een beginpunt in een vervelende gebeurtenis of periode. De leeropbrengst zat hem in het leren omgaan met die moeilijkheden. Dus een crisis is niet alleen maar slecht. Het is een signaal, een omslagpunt en een mogelijkheid om bij je grootste krachten te komen.
Daar houd ik me ook maar aan vast in deze roerige tijden. Nu we met z’n allen worden uitgedaagd, stellen we onszelf weer de juiste vragen. En als we maar blijven (ver)werken dan zullen de antwoorden en mooie opbrengsten uiteindelijk ook weer komen.
Als je naar aanleiding van deze blog graag in gesprek zou willen over je eigen leermomenten, crisis of verwerking dan hoor ik het graag.